يادداشت پايگاه خبري تحليلي پيرغار؛

سوالي که اين روزها ذهن مرا به خود مشغول داشته است، اينست که رسانه هاي آمريکايي تا چه اندازه به انتخابات در کشورهاي هند، ژاپن، آرژانتين يا هر کشور ديگري توجه مي کنند؟
چه تعداد از روزنامه نگاران خبر دارند هيئت حاکمه بسياري از کشورهاي آسيايي کيست؟
اما تقريبا همه مردم دنيا مي دانند، روحاني رييس جمهور منتخب ايران است، دليل اين هم روشن است، رسانه هاي غربي روزانه بطور مرتب مشغول ارائه چهره اهريمني از ايران و مسلمانان هستند.
ايرانيان تجربه تلخي را در رابطه با آمريکا از سرگذرانده اند، در سرتاسر تاريخ آمريکا و ساير دولت هاي غربي با دوستي شان منابع ملي ايرانيان را به يغما برده اند و با دشمني شان تحريم شان نموده اند، بدون ترديد تا پايان تاريخ هيچگاه ايران و ايراني به اين شيطان زرد اعتماد نخواهد کرد، ليکن پرسش اساسي اينست: آيا غربي ها سرانجام ايران را بعنوان يک کشور بي خطر براي منافع شان خواهند شناخت؟ يا تا نابودي کامل خود و جهان خواهد جنگيد؟
تاريخ، پاسخ مناسبي به اين پرسش ها بدست مي دهد، غربي ها جنگي را نبرده اند مگر اينکه ابتدا دشمن را از داخل فاسد کرده باشند، در واقع آنچه امروز تحت عنوان جنگ نرم مي شناسيم، مربوط به دهه هاي اخير نيست، بلکه جنگ نرم در ابتدايي ترين مبارزات بشري وجود داشته و تا امروز گسترش و توسعه يافته است؛ غرب با تمام توان به ميدان جنگ نرم وارد شده است تا زمينه را براي جنگي سخت و نفس گير مهيا سازد، ليکن پاسخي که بطور مرتب از جانب ايرانيان دريافت مي کند، تمامي محاسباتش را بهم مي ريزد.
ايرانيان با حضور گسترده در انتخابات و نامزدهاي شکست خورده با حمايت از رييس جمهور منتخب، و همچنين رييس جمهور منتخب با تاسي از فرمايشات مقام معظم رهبري ثابت نمودند که اتحاد و انسجام ايرانيان در طيف وسيعي از لايه هاي اجتماعي درهم تنيده تا سطوح بالاي کشوري و لشکري ناگسستني است؛ اتحاد و انسجام درمباحث امنيت ملي اصل و اساس پايداري يک نظام است، در رابطه با ايران نيز مي توان به جرات اعلام کرد اختلال در امنيت داخلي اين کشور تاکنون از سطح تهديد يا تنش جزيي بالاتر نرفته است که اين به نوبه خود رکوردي بي نظير در سطح بين المللي است.
در ابتداي اين وجيزه يادآور شدم ممکن است جهانيان از مسائل داخلي بسياري از کشورها بي اطلاع باشند، اما کمتر کسي را مي توان يافت که رهبر معظم انقلاب، و رييس دولت منتخب مردم را نشناسد، از همين رو کوچکترين اقدامات داخلي مردم و مسئولين زير ذره بين جهانيان قرار دارد، و يقينا اگر ايراد يا نقصي در اين عملکرد وجود داشته باشد در سطح بين المللي منعکس مي شود، ليکن تاکنون نقص برجسته اي از اسلام و انقلاب نيافته و تلاش مي کنند توسط عناصر نفوذي و رسانه هاي جمعي کشور را وارد مرحله تنش و سپس آشوب کنند و اين نقص را ايجاد نمايند.
حال در پايان پرسشم را کامل مي کنم؛ آيا براي نبرد نرم با ايران پس از انتخابات که مردمش اتحاد ، احزابش وفاداري و دولتمردانش توانمندي شان را به اثبات رسانده اند آماده ايد؟

حسين بزي